5 olbrzymich zalet posiadania dużego psa!

Pisaliśmy już o dużych zaletach posiadania małych piesków. Przyjrzyjmy się dzisiaj jak olbrzymie są zalety w posiadaniu dużego psa!

1.BEZPIECZEŃSTWO – z dużym psem na każdym spacerze, w każdej okolicy, o każdej porze możemy się czuć bezpiecznie. Nawet jak nasz pupil jest lękliwym olbrzymem, i tak wzbudza postrach u potencjalnych napastników


2.DUŻO CIAŁA DO PRZYTULANIA – pies o znacznych gabarytach pozwala nam rzeczywiście poczuć, że mamy psa. Można go objąć, przytulić się do jego miękkiego boku, zanurzyć się w jego ciałku i czuć, że rzeczywiście obok jest drogie nam stworzenie.


3.SPOKÓJ I OPANOWANIE – duże psy (oczywiście dobrze wychowane psy) zachowują spokój i opanowanie w większości sytuacji. Nie wdają się w nerwowe zjadliwe szczekanie na widok listonosza i nie prowokują zaczepek z innymi psami.


4.MOŻLIWOŚĆ UPRAWIANIA SPORTÓW – z dużym psem mamy spory wybór wspólnych aktywności. Duży pies potrzebuje dużo ruchu i spacerów, potrzebuje ciągłej aktywności, będzie niezastąpionym i wdzięcznym towarzyszem w jeździe na rowerze, bieganiu oraz dalekich pieszych wędrówkach lub w sportach typowo psich jak psie zaprzęgi, agility czy wyścigi, nie mówiąc już o polowaniu.


5.POMOCNIK– duży pies może stać się niezastąpionym pomocnikiem w domu. Wyszkolony może przynosić nam wybrane rzeczy, może przenosić na plecach specjalnie umocowane plecaczki, pilnować owiec lub dzieci itp. Nie jest przypadkiem, że psy przewodniki, psy ratownicze i większość psów pasterskich to są zwykle psy ras dużych.

Agility i obedience – sporty dla psa

Wielu właścicielom wydaje się, że psu do szczęścia wystarczy jedzenie, zabawa i bieganie. Jest to na pewno niezbędne minimum w życiu psa. Ale ponad to pies nie pragnie niczego więcej niż poczucia bezpieczeństwa, stabilizacji i naszego towarzystwa. Wiele psów, wręcz zostało stworzonych do pracy i współpracy z człowiekiem. Potrzeby te w dużym stopniu zaspokajają znane sporty dla psów: obedience i agility, które przywędrowały do nas całkiem niedawno z krajów Zachodu.

Obedience
Zawody obedience były organizowane w USA już latach 30tych XX wieku. Obedience to w tłumaczeniu z angielskiego nic innego jak posłuszeństwo. Jest to metoda szkolenia psów oparta o powszechny już dzisiaj trening pozytywny, czyli nagradzanie pożądanego zachowania. W ramach kursu obedience uczy się psy posłuszeństwa i zaufania bez stosowania kar i metod siłowych. Obedience to również specyficzna relacja łącząca psa z jego przewodnikiem. W czasie zawodów, pies nie tylko powinien bezwzględnie i bezbłędnie wykonywać polecenia przewodnika, ale wykonywać je szybko i dokładnie oraz chętnie i radośnie. Niezwykle ważny jest kontakt, jaki utrzymuje się między psem a jego przewodnikiem.
Zawodnicy nie współzawodniczą bezpośrednio ze sobą, każdy natomiast dąży do osiągnięcia idealnego występu i czasu. Za błędy nakładane są punkty karne. Maksymalna liczba punktów do zdobycia wynosi 200. Zawodnicy startują w czterech klasach: zero, jeden, dwa i trzy. Klasa 3, jest klasą międzynarodową i umożliwia start poza granicami kraju.



Agility
Agility jest relatywnie młodym sportem, samodzielne zawody rozpoczęto w latach 90tych. Wcześniej, pokazy agility umilały czas publiczności podczas przerw w zawodach jeździeckich. Po polsku agility oznacza sprawność, ruchliwość, zwinność. Sport ten polega na tym, że pies prowadzony przez swojego przewodnika komendami głosowymi i ruchowymi pokonuje specjalny tor przeszkód. Przeszkody są zaliczane w odpowiedniej kolejności. Ani pies ani właściciel nie znają układu przeszkód przed rozpoczęciem występu. Dopiero tuż przed startem przewodnik ma okazję zapoznać się z układem toru i szybko opracować strategię sprawnego poprowadzenia psa. Bardzo ważna w tej dyscyplinie jest współpraca przewodnika z psem oraz skupienie.
Zawodnicy są oceniani w trzech klasach, które są dostosowane do wielkości psa i w czterech kategoriach trudności. Przeszkody które ma pokonać pies to m.in.: opona, kładka, huśtawka, slalom, tunel oraz rękaw.



Obedience i agility może uprawiać niemal każdy pies. Jeśli nawet nie mamy aspiracji do wygrywania w zawodach, treningi agility i obedience mogą być doskonałą okazją do budowy pewności siebie w przypadku lękliwych piesków oraz fantastyczną okazję do rozładowania nadmiaru energii dla bardzo energicznych psów.

Wiek psa ludzkim okiem - magia współczynnika 7 lat

Pies towarzyszy człowiekowi od tysiącleci. Pies żyje znacznie krócej od człowieka chociaż wystarczająco długo, żeby człowiek do niego się przywiązał i cierpiał z powodu jego straty. Ludzie od wieków próbują przyporządkować wiek psa do odpowiednich okresów swojego życia. Zostały opracowane liczne tabele-przeliczniki wieku, różne współczynniki, najtrwalsze jest jednak podejście zgodnie z którym 1 rok psa = 7 lat człowieka. Wynika on z założenia, że średnia długość życia człowieka to 70 lat a psa 10 lat.
Naukowcy od lat próbują walczyć z tym mylnym podejściem, tkwi ono jednak w świadomości publicznej dosyć trwale tak jak umożliwia właścicielom psów śledzić rozwój swojego zwierzaka i a producentom dopasowywać produkty do poszczególnych okresów rozwoju psa.
Kwestia przeliczania wieku psa na zrozumiały dla nas wiek człowieka nie jest jednak tak prosta jak może się wydawać patrząc na teorię 7lat, głównie z uwagi na różnice w tempie rozwoju i długości życia pomiędzy rasami psów. Właściciele psów wiedzą, że psy dużych ras żyją znacznie krócej niż psy ras małych, różnica ta może sięgać nawet 5-6 lat. Ta różnica wciąż pozostaje dla naukowców zagadką, tak jak w naturze przedstawiciele gatunków większych z reguły żyją dłużej niż przedstawiciele gatunków małych. Przykładem jest słoń który żyje kilkadziesiąt lat oraz mysz żyjąca kilkanaście miesięcy. Nawet w obrębie jednego gatunku odmiany większe żyją dłużej. W przypadku psów reguła ta jednak się nie sprawdza. Czy to oznacza, że zgodnie z ludzkim wiekiem psy małe mogą dożyć ponad 100 lat, a duże lekko ponad 60? Na dodatek psy dzisiaj żyją dłużej niż kilkadziesiąt lat temu dzięki lepszej opiece lekarskiej oraz postępującej humanizacji zwierząt (chore zwierzęta dzisiaj się leczy, nie usypia).

Na dzień dzisiejszy nie istnieje doskonała metoda przeliczania wieku psa, chociaż pracuje nad tym niejeden naukowiec. Poniżej przedstawiamy kolejną próbę przeliczania, uwzględniającą rasę psa. Nie jest to rozwiązanie doskonałe, przedstawia ono jedynie odpowiednik wieku dla 1 rocznego psa a jednocześnie zakłada, że z każdym kolejnym rokiem pies rozwija się coraz wolniej, więc ten współczynnik z każdym rokiem maleje.

Podstawy pielęgnacji psa

1. Sierść
Zadbana sierść psa powinna być lśniąca, sprężysta i pozbawiona pasożytów.
- Chrońmy psa przed pasożytami odpowiednimi specyfikami zakrapianymi – Frontline lub obroża przeciwpchelne.
- Zarówno psy długo jak i krótkowłosy należ regularnie czesać, różnica jest jedynie w częstotliwości – częściej czeszemy psy z długim włosem, oraz rodzaju narzędzia – dla psów długowłosych używamy szczotek i grzebieni, dla psów krótkowłosych specjalnej rękawicy z wypustkami. Regularnie szczotkowanie pozwala zapobiec powstawaniu kołtunów i rozprzestrzenianiu się sierści po całym domu.
- Psy należy kąpać jedynie gdy są rzeczywiście brudne, nawet najlepiej dostosowane szampony ingerują w naturalne PH skóry zwierzęcia. Kąpiąc psa należy użyć szamponu do zmycia brudu oraz odżywki, która odpowiednio nawilży i odżywi zarówno skórę jak i sierść. Pamiętajmy, żeby nie kąpać psa w zbyt ciepłej wodzie oraz dokładnie osuszyć po wyjściu z kąpieli.

2. Oczy
Okolice oczu należy przemywać chusteczką nasączoną wodą lub herbatą każdego ranka - zmywa się wówczas wydzieliny, które nagromadziły się za noc w kącikach oczu. Raz w tygodniu zaleca się przemywanie oczu specjalnym środkiem. Jeśli pies był na spacerze w zakurzonym lub piaszczystym otoczeniu należy po spacerze przemyć oczy specjalnym środkiem, tak jak piasek podrażnia oczy i może prowadzić do zapalenia spojówek.

3. Uszy
Uszy należy badać regularnie, co najmniej raz tygodniu. Co najmniej raz w tygodniu należy przetrzeć wilgotną chusteczką zewnętrzną część ucha, co zapobiega infekcjom. Wewnątrz uszy należy czyścić wacikiem nawiniętym na patyczek w miarę nagromadzenia zanieczyszczeń – częściej w przypadku ras z długimi opadającymi uszami. Jeśli uszy są czyste nie czyśćmy ich, podrażnione produkują więcej zanieczyszczenia i wymagają częstszego czyszczenia. Zanim przystąpimy do czyszczenia ucha wacikiem, należy wpuścić do ucha kilka kropel środka do czyszczenia ucha, który rozpuści nagromadzony tam wosk. Pozwala to na łatwe i bezbolesne usunięcie zanieczyszczeń. Nigdy nie należy wycinać włosów ze środka ucha nożyczkami, włos tan należy porostu szybkim ruchem wyrwać palcami.

4. Zęby
- Jeśli piesek ma zdrowe i mocne zęby należy je przeglądać raz w tygodniu, żeby sprawdzić czy nie występuje stan zapalny dziąseł, czy wszystkie zęby są całe oraz czy nie ma nieprzyjemnego zapachu.
- U psów w średnim wieku zaczyna się gromadzić na zębach kamień nazębny. Jeśli psu szczególnie nieprzyjemnie pachnie z pyska albo widzisz, że jest niespokojny i unika gryzienia kości to znaczy, że należy udać się do weterynarza w celu usunięcia kamienia. Pamiętajmy, że kamień usuwany jest pod narkozą, kierujmy się na ten zabieg w razie rzeczywistej konieczności a nie jedynie względami estetycznymi. Najlepiej zapobiegać wystąpieniu kamienia poprzez szczotkowanie zębów psa 2 razy w tygodni oraz podawanie mu smakołyków ścierających kamień nazębny.
- Pieski małych ras są szczególnie podatne na wystąpienie kamienia nazębnego już w bardzo młodym wieku. Takie pieski należy już od małego przyzwyczajać do szczotkowania zębów i należy robić to każdego dnia wieczorem. Dodatkowo profilaktyce kamienia nazębnego sprzyjają specjalne karmy z linii Dental oraz gryzaki ścierające kamień nazębny.

5. Łapki
- Dobrą praktyką jest przeglądanie opuszek łapek po każdym spacerze. Jeśli nie jest to możliwe, to pamiętajmy o takim przeglądzie po spacerach w lesie oraz okolicach gdzie występowały ostra trawa lub kamienie. Przejrzyjmy łapki również wtedy gdy zauważymy, że pies je nietypowo liże lub gryzie.
- Jeśli w łapkę wbił się patyk lub szkło należy je natychmiast usunąć a zranione miejsce zdezynfekować. Dobrze sprawdza się opatrunek w płynie, szybko ściąga ranę i chroni ją przed oddziaływaniem czynników zewnętrznych.
- W zimie pamiętajmy o ochronie łapek przed mrozem i solą przemysłową. Szczególnie niebezpieczna jest sól, która podrażnia delikatne obszary między palcami i poduszeczkami i wielu psów prowadzi do stanu zapalnego. Zimą możemy chronić łapki nakładając na nie warstwę specjalnej wazeliny lub zakładając na łapki buty. Niestety wazelina nie jest skuteczna w przypadku dużych mrozów, wilgotnej pogody (wilgoć ją zmywa) oraz długich spacerów (szybko się ściera). Buty doskonale chronią łapki psa zarówno przed mrozem jak i solą. Podrażnione łapki należy posmarować specjalnym kremem kojącym.

6. Pazurki
Raz w miesiącu należy obcinać naszemu pupilowi pazurki. Mitem jest stwierdzenie, że pies biegający po asfalcie ściera sobie pazurki. Nieobcięcie pazurków grozi ich złamaniem się (co kończy się zazwyczaj otwartą raną) i wrastaniem w skórę. Obie sytuacje sprawiają zwierzęciu ogromny ból. W przypadku wrastania psy często same wygryzają sobie pazury, nie robią tego jednak wystarczająco delikatnie i się ranią.
Na rynku dostępne są specjalne obcinacze do pazurków dopasowane do wielkości psa. Jeśli nie wiemy na jakiej długości ciąć pazurki, lepiej ciąć za mało ale częściej. Usługa obcięcia pazurków jest dostępna również u weterynarza oraz w salonie strzyżenia psów, jeśli więc nie mamy odwagi zrobić to sami albo pies nam na to nie pozwala, oddajmy go w ręce specjalistom.

7. Nos
Nos zdrowego psa jest umiarkowanie nawilżony. Niepokój powinien wzbudzić nos suchy lub kapiący. W upalne dni pies może mieć suchy nosek, jednak nie trwa zwykle długo. Obfite wydzieliny z nosa i to na dodatek o substancji innej niż przezroczysta powinny być źródłem niepokoju i powodem udania się do weterynarza.

8. Okolice ogona
Pod koniec każdego dnia należy zbadać okolice ogona psa, czy nie ma tam resztek kału lub zaczerwienienia. Resztki kału należy usunąć wilgotną chusteczką. W razie zaczerwienienia należy obserwować zachowanie psa, jeśli on intensywnie liże okolice ogona a zaczerwienienie nie ustępuje należy zwrócić się do weterynarza. Najczęściej jednak wystarczy delikatne przemycie okolic ogona wilgotną chusteczką.

10 rzeczy, których nie powinien jeść Twój pies

1.
Wszystko szczególne słone, ostre, tłuste jest szkodliwe dla psa, zarówno w postaci przetworzonej (przyprawiona kiełbasa) jak i naturalnej (cebula, papryka), może wywoływać reakcje od sensacje żołądkowych zaczynając poprzez alergie na ciężkich intoksykacjach kończąc.



2.
Kości, które w trakcie gryzienia rozdrabniają się na małe kawałeczki, którymi pies może nie tylko się udławić i uszkodzić dziąsła ale które mogą doprowadzić do zaparć. Zastąpić je można dwojako: naturalnymi kośćmi z dużą ilością chrząstek – kość należy zabrać natychmiast po obgryzieniu chrząstek lub specjalnym gryzakiem dla psa



3.
Czekolada, szkodzi nie tylko zębom psa, u niektórych może wywoływać alergię, szczególnie ciastka czekoladowe. Obecnie na rynku dostępne są specjalne czekolady dla psów o mniejszej zawartości substancji szkodliwych dla zwierząt.



4.
Kawa, herbata wszystko co zawiera kofeinę jest szkodliwe dla organizmu psa, jak również alkohol. Obecnie na rynku dostępne jest specjalne piwo dla psów, jest to napój bezalkoholowy o smaku piwa, przeznaczony specjalnie dla zwierząt (nie mylić z piwem bezalkoholowym dla ludzi). Zalecane dla psów z problemami nerek.



5.
Pestki jabłek, czereśni, brzoskwiń oraz innych owoców. Zawierają one cyjanek, który jest dla psów trujący. Winogrona i rodzynki też mogą być toksyczne dla psów.



Należy unikać karmienia psa resztkami z naszego stołu oraz ogólnie tzw. ludzkim jedzeniem jest to szczególnie szkodliwe dla zdrowia psa. Jeśli jesteśmy przeciwnikami przetworzonych karm dla psów, gotujmy jedzenie dla zwierzaka oddzielnie. Gotujmy posiłki bez przypraw, zawsze świeże i w miarę powtarzające się – żołądki wielu psów niechętnie reagują na nowości kulinarne.

Dolce Vita - smaki w życiu Twojego psa

Czy wyobrażasz sobie świat w którym, jesz chipsy a odczuwasz w ustach smak słodkich płatków, zjadasz słone paluszki a smakują jak paluszki słodkie, jesz soczysty kawałek mięsa a smakuje jak ciasto? Ten opis w pewnym stopniu oddaje świat smakowy psa.

Psy podobnie do ludzi mają kubki smakowe wrażliwe na smaki słony, słodki, gorzki, kwaśny oraz unami (smak ziemisty przypominający grzyb). Jednak w odróżnieniu od ludzi Pies ma szczególnie dużo kubków smakowych odpowiadających za doznanie słodkości. Przez co sól u psów wzmacnia doświadczenie słodkiego smaku. Nawet czysta sól nie pobudza u psa receptorów słonego smaku.
Prawdziwe „dolce Vita”

Opracowano na podstawie książki Oczami psa Aleksandry Horowitz

Sezon rowerowy

Lato w pełni, a to oznacza, że wielu z nas co najmniej raz w tygodniu wybiera się na przejażdżkę rowerem. A niektórzy nawet planują wakacje na rowerze. Nie raz pewnie pomyśleliście fajnie by było zabrać na przejażdżkę swojego pieska! Ale w jaki sposób to zrobić? Jak nauczyć psa jazdy na rowerze? Jaką torbę wybrać? Na te pytania odpowiadamy poniżej!

Z jednej strony oczywiście pies może jechać tak:

Albo tak:

Najlepiej jednak zaopatrzyć się w specjalne torby rowerowe do przewożenia małych zwierząt. Na rynku można znaleźć torby lub koszyki, do zamontowania z przodu roweru jak i z tyłu, otwarte i z osłonką (chroniącą zwierzę przed wypadnięciem) wszystko według upodobań właściciela.

Torby montowane z przodu


szczególy produktu


szczególy produktu

Torba montowana z tyłu

szczególy produktu

Koszyk otwarty


Koszyk z przykrywką


Torba/koszyk montowany z przodu pozwala nam utrzymywać kontakt wzrokowy z psem, co dla niektórych psiaków jest bardzo ważne i zwiększa ich komfort podróżowania. Z drugiej strony są psy, które boją się siedzieć na przedzie, szybka jazda i zbliżające się przedmioty mogą być dla nich źródłem lęku. W przypadku takich zwierząt lepiej wybrać torbę montowaną z tyłu.
Skąd możemy wiedzieć jaki sposób jazdy preferuje nasz pies? Każdy właściciel najlepiej zna swojego psa. Jest jednak parę reguł: na pewno jazdy z przodu nie będzie bał się pies, który chętnie opiera się o przednią szybę samochodu w czasie jazdy lub lubi wychylać się przez okno. Psy z natury lękliwe wbrew pozorom wolą jazdę z przodu – potrzebują kontaktu wzrokowego z właścicielem.

Trening rowerowy
Do jazdy w torbie czy koszyku na rowerze trzeba przyzwyczajać psa stopniowo. Najpierw zapoznać psa z koszykiem pozwalając mu posiedzieć w koszyku niezamontowanym na rowerze. Następnie niech posiedzi w koszyku na rowerze. Potem zafundujmy mu krótką wolną przejażdżkę prowadząc rower. Dopiero jak widzimy, że pies czuje się komfortowo w czasie takich prób, możemy zabrać go na prawdziwą przejażdżkę. Jednak pierwsza jazda powinna być krótka. W czasie treningu rowerowego postarajmy się unikać wyboistych nawierzchni, gładka jezdnia zapewnia większy komfort i pozwala psu szybciej przyzwyczaić się do roweru. Pamiętajmy o nagradzaniu psa w czasie i po każdym treningu. Częstujmy go smakołykami a przejażdżka niech kończy się spacerem w parku. Dzięki temu jazda rowerem będzie psu przyjemnie się kojarzyć.

I coś dla większych gabarytów, dla których nie ma rozmiaru toreb czy koszy:

5 powodów dla czego lepiej mieć małego pieska

Pomyślmy, jeśli nasz pies jest członkiem naszej rodziny, to powinien dzielić z nami wszystkie najważniejsze chwile, również te poza domem. Trudniej jest zabrać w podróż lub na zakupy dużego psiaka. Zobaczmy jakie duże zalety kryją się w posiadaniu małego pieska!

1.MNIEJ CZASOCHŁONNE – ważne dla zalatanych psich mam. Małe pieski potrzebują mniej czasu żeby się wybiegać, mniej czasu żeby przygotować dla nich posiłek oraz mniej czasu żeby je wypielęgnować. Co więcej, bardzo małego pieska można nauczyć załatwiać swoje sprawy w kuwetce w domu lub na specjalne pieluchy dla psa.


2.ŁATWE W PODRÓŻY – małego pieska możemy zabrać ze sobą praktycznie wszędzie: na zakupy, w podróż, na spotkanie ze znajomymi. To dla małych piesków są projektowane torby i transportery, w których możemy je zabrać do samolotu i oszczędzić sobie stresu związanego z pozostawieniem psa pod opieką obcych lub martwić się jak on się miewa w luku bagażowym.


3.BARDZIEJ ECO – małe pieski jedzą mniej niż duże, stąd kupujemy mniej karmy. [Inna sprawa, że zwykle właściciele małych psów kupują karmy premium czyli droższe]. Na dodatek małe pieski robią mniejsze kupki… Korzyści i dla portfela i dla planety.

4.PRZESTRZEŃ – małe pieski zajmują mniej miejsca w domu. Są doskonałymi towarzyszami do mieszkań w bloku i co ważne doskonale się tam czują. Nawet małe mieszkanie jest dla nich ogromem przestrzeni gdzie można polatać. Dla dużego psa mieszkanie w bloku jest jednak w pewnym stopniu udręką.


5.DŁUGOWIECZNOŚĆ – i najważniejsza zaleta – małe pieski są bardziej długowieczne od psów ras dużych i będą nam towarzyszyć dłużej. Średnia długość życia małego psa to 13-15 lat, średniego 10-12, dużego 8-9 lat.

Pies na plaży – 10 reguł udanego pobytu!

Zapewnie wielu z nas wybierze się w tym roku ze swoim psem nad morze. Czy wiemy jak należy zachowywać się na plaży? Co wolno a czego nie wolno naszemu psu. Poniżej zebraliśmy 10 reguł udanego pobytu z psem na plaży, przestrzeganie których zapewni wam bezpieczny i wesoły pobyt nad morzem.

1.Zanim udamy się na plażę, sprawdźmy czy wolno tam wprowadzać psy. Generalnie plaże publiczne są zamknięte dla zwierząt. Najlepiej udać się z psem na dziką plażę. Zaletą takiej plaży jest też mniejsza ilość ludzi i więcej przestrzeni do zabawy.

2.Na plaży należy mieć przy sobie dużą butelką z czystą słodką wodą dla psa. Pies musi mieć stały dostęp do wody. Nie wlewajmy jednak wody do miseczki, szybko się zasypie piaskiem. Najlepszym rozwiązaniem w takich sytuacjach są specjalne butelki-poidełka.

3.Uwaga na gorący piasek, może on poparzyć delikatne poduszeczki naszego pieska. W takiej sytuacji sprawdzają się buciki ochronne lub porostu zmoczenie łapek w zimnej wodzie przed wejściem na piasek. Potem niech pies raczej przebywa w pobliżu wody lub na posłaniu.

4.Nie pozwalajmy psu długo przebywać w otwartym słońcu, nawet jeśli jest mokry. Zapewnijmy psu dostęp do cienia, czy to pod parasolką czy w cieniu drzew. Pamiętajmy o regularnym moczeniu psa – woda chłodzi zwierzę i chroni przed przegrzaniem organizmu.

5.Obserwujmy oczy psa, wpadający tam piasek podrażnia spojówki i może wywołać ich zapalenie. Przemywajmy oczka regularnie czystą wodą.

6.Uważajmy, żeby pies nie pił wody morskiej. Taki napój bardzo odwadnia zwierzę i może spowodować wymioty i rozwolnienie.

7.Nigdy nie zostawiajmy psa bez nadzoru w czasie kąpieli. Chociaż psy od urodzenia potrafią pływać, nie każdy może dać radę z falami lub prądami wodnymi. Dla małych piesków przydatne są kapoczki dzięki którym utrzymają się na powierzchni nawet jak łapki zmęczą się walczyć z falami.



8.Nie pozwalajmy psu na kąpiel jeśli są duże fale. Fala może wciągnąć psa do morza. Jest też ryzyko zachłyśnięcia się psa wodą. W takich sytuacjach znacznie bezpieczniejsza jest zabawia na piasku.

9.Unikajmy plaż, gdzie gnieżdżą się dzikie ptaki. Jeśli już tam przebywamy z psem to trzymajmy psa na smyczy. Nie należy niepokoić mieszkańców plaży.

10.Pamiętajmy o posprzątaniu po naszym pupilu w razie wykonania „większej sprawy” nie zasypujmy tego piaskiem, potem i tak wyjdzie.

10 zasad udanego spaceru

Codzienny spacer jest nieodzowną częścią dnia każdego właściciela psa. Każdemu z nas zależy na tym, żeby spacery te były udane i bezpieczne. Wystarczy przestrzegać 10 zasad udanego spaceru, żeby zapewnić bezpieczeństwo sobie i swojemu psu, jak również sprawić ogrom przyjemności naszemu pupilkowi.

1.CZAS TRWANIA – jednorazowy spacer z psem powinien trwać co najmniej 30 min bez względu na rasę psa. W przypadku psów ras dużych i energicznych czas ten wydłuża się do minimum 1 godziny. W tym czasie pies załatwia swoje „małe i duże sprawy”, „sczytuje” informacje pozostawione przez inne psy, biega, bawi się przez co zużywa nadmiar energii zgromadzony za czas spędzony w domu.

2.CZĘSTOTLIWOŚC SPACERÓW – wyprowadzajmy nasze psy na spacer co najmniej 4 razy dziennie. Bezwzględnie rano, tuż po przebudzeniu i wieczorem przed snem. Dodatkowo co najmniej dwa spacery w ciągu dnia. Spacer poranny, przed śniadaniem, powinien być w miarę długi oraz intensywny. Pies rano ma bardzo dużo energii i najlepiej ją spożytkować w czasie porannego spaceru inaczej potem psy mogą zachowywać się niespokojnie podczas naszej nieobecności w domu (gryźć rzeczy, szczekać itp.). Zarezerwujmy sobie więcej czasu na popołudniowy spacer, w czasie, którego możemy spotkać inne psy i zapewnić naszemu psu tak ważne dla niego interakcje z przedstawicielami własnego gatunku.

3.SMYCZ – jeżeli w pobliżu jest jakakolwiek jezdnia (nawet wewnętrzna droga osiedlowa czy parking) zawsze, bez wyjątku, prowadzimy naszego psa na smyczy. Od tej reguły nie może być wyjątku, nawet pies grzeczny i nauczony chodzić przy nodze może gwałtownie zareagować ucieczką na niespodziewany dźwięk lub wpaść w pościg na widok innego psa lub kota. Z drugiej strony, daleko od jezdni, nie przepuszczajmy okazji spuścić psa ze smyczy i pozwolić mu swobodnie pobiegać i nacieszyć się swobodą. Nie ograniczajmy psu swobody smyczą automatyczną, lepiej wybrać miejsce gdzie nie ma żadnego zagrożenia dla naszego psa i dać mu swobodnie pobiegać.

4.UWAGA – zawsze miej na oku swojego psa, gdy jest spuszczony ze smyczy. Nie należy dopuszczać do sytuacji gdy tracimy naszego pieska z naszego pola widzenia. Pies może być daleko od Ciebie ale zawsze musisz widzieć co on robi i gdzie jest. Gdyby każdy właściciel przestrzegał tej prostej reguły, nie widzielibyśmy ogłoszeń o zaginionych psach.

5.OBCE PSY – bez względu na wielkość naszego psiaka uważajmy na nieznane nam duże psy. Jak tylko zobaczymy w pobliżu dużego psa, którego jeszcze nie znamy, przywołajmy naszego pupila do nogi i wspólnie przywitajmy nowego przybysza. Dobrze jeśli zanim psy do siebie podejdą, uda się zamienić parę słów z właścicielem nowego pieska, żeby dowiedzieć się o jego usposobieniu. Takie postępowanie pozwoli zapobiec nieprzyjemnym sytuacjom, tak jak wiele psów reaguje nagłą ucieczką na widok „nieznanego gościa”, niektóre reagują agresją, a zdarza się, że nowy przybysz nie cechuje się specjalnie przyjaznym usposobieniem.

6.ZNAKOWANIE TERENU - psy zostawiają swoją mokrą wizytówkę po tym jak powęszyły trochę w danym miejscu. Każda nowa powierzchnia jest znakowana. Znaczenie moczem jest rodzajem liściku pozostawionego przez jednego psa drugiemu. Pozwalajmy naszym psom znakować teren jak również „odczytywać wiadomości” pozostawione przez inne psy. Jest to bardzo ważny element życia towarzyskiego psów, bądźmy cierpliwi i pozwólmy naszym pupilom obwąchać interesujące słupy i drzewa. Niewidzialna sterta zapachów na słupie jest swoistą tablicą ogłoszeń ze starymi pożółkłymi anonsami wystających spod tych nowszych.

7.OBWĄCHIWANIE – psy spotykający się na spacerze mają w zwyczaju wzajemnie się obwąchać. Obwąchiwanie się piesków jest również bardzo istotnym elementem ich życia społecznego. Psy poznają świat nosem, takie obwąchiwanie się pozwala im uzyskać o towarzyszu te same informacje, które ludzie uzyskują w trakcie krótkiej pogawędki zaznajamiającej. A że najlepsze zapachy są w okolicach ogona, no cóż, tak jest skonstruowany psi świat i musimy to zaakceptować. Pozwalajmy naszym pieskom poznawać się nawzajem w sposób w jaki wyposażyła ich natura, nie odciągajmy psa od innego psa tylko dla tego, że sięga nosem do ogona, w psim świecie tak powinno być.

8. ZABAWA – każdy spacer oprócz załatwienia spraw fizjologicznych, powinien zapewnić psu dużą dawkę zabawy. Zabawy zarówno z właścicielem jak i z innymi psami. Zabierajmy na spacer piłeczki, kosteczki, frisbee i wykorzystujmy każdą chwilę do zabawy z psem. Wyzwala to hormony szczęścia zarówno u psa jak i u właściciela, a psu dodatkowo pozwala zużyć nadmiar energii. Dodatkowo przy każdej okazji zachęcajmy naszego psa do zabawy z innymi psami. Jest to niezmiernie ważny element socjalizacji psa we wczesnym dzieciństwie oraz jego prawidłowego rozwoju w dorosłości. Starajmy się więc uczęszczać w miejsca gdzie zbierają się właściciele psów, żeby zapewnić naszemu zwierzakowi możliwość przebywania z przedstawicielami własnego gatunku.

9.ZŁA POGODA – na spacer należy wychodzić, bez względu na warunki atmosferyczne. Nie oznacza to jednak, że nie należy chronić psa przed złą pogodą, szczególnie w zimie. W chłodne dni pamiętajmy o ciepłym ubranku (również dla większych psów) chroniącym psa przed deszczem, wiatrem i mrozem. W zimie pamiętajmy też o łapach, które narażone są nie tylko na oddziaływanie mrozu ale i soli przemysłowej, którą posypywane są oblodzone chodniki. Najlepszym rozwiązaniem na mróz i sól są buty nieprzemakalne na gumowej podeszwie. Wbrew pozorom psy bardzo szybko uczą się chodzić w butach, a przyzwyczajać je do tego należy już na jesieni.

10.WORECZEK – ważne jest również mieć przy sobie woreczek do sprzątania po naszym pupilku. Złota regułą jest taka: zawsze miej przy sobie dwa woreczki do sprzątania (często spacer nie kończy się na jednej kupce). Sprzątajmy po naszych psach! Przecież kto jak nie my, właściciele, najczęściej chodzimy po trawnikach, regularnie po tych samych. Sprzątajmy dla siebie i dla naszego psa, tak jak to my znowu przyjdziemy na ten że trawnik jutro i pojutrze.